|
|
||
|
|
|
|
We reizen naar Pokhara om vandaar 1 van de mooiste Treks van Nepal te
maken:
De Annapurna Sanctuary.Een trek van 9-12 dagen door de mooiste valleien, rijstvelden, typische nepalese Gurung dorpjes tot aan het basecamp van de Annapurna South op 4130 meter. Lees hier het verslag van de mooiste trek die we in ons leven hebben gemaakt, zonder dragers of gids. Geheel op onszelf en ontmoetingen met de Maoisten die ervoor gezorgd hebben dat er bijna geen toeristen rondlopen hier.
|
||
|
|
|
|
|
Vrijdag, 24.10.2003 - naar pokhara
De bus vertrekt om 7 uur. Het is druk op het kantipur, het busstation van kathmandu, met verkopers van drinken en snoepgoed. Iedereen wil wat verkopen. Ze staan zelfs voor de raampjes van de bus te roepen. De lange busrit naar Pokhara duurt tot 1500 uur. Onderweg volgens we voor een groot deel de rivier..... Je ziet hier
dat een groot gedeelte van het inkomen van mensen wordt verzorgd door de
keien uit de rivier te halen en te vermalen als gruis of zand. Veel
mensen halen met behulp van hun rieten manden eerst de keien van beneden
de rivier langzaam naar boven. |
|
|
| Als de bus aankomt in Pokhara staan er wel 50-60 touts te wachten. Het is een geschreeuw van jewelste. Iedereen wil je graag naar zijn guesthouse lokken. We wachten heel even en besluiten dan mee te gaan met iemand die eenkamer met douche en toilet aanbied voor 300 rupees ( 3,50 euro) Het Greenland guesthouse, net een paar straten buiten het duurdere "lake side". Het is maar voor een nachtje. De menukaart stelt niet zo veel voor, maar we verwachten dat dit op de trekking niet anders zal zijn. Echt lekker voelen we ons nog steeds niet. Meer dan een noodlesoepje gaat er vanavond ook niet in. | ||
|
|
|
|
|
|
Zaterdag, 25.10.2003, dag 1 Pokhara via Pedi (1440) naar Tolka (1700mtr) Na een onrustige nacht laten we ons door een taxi ophalen voor een
ritje van een 1/2 uur . 600 rupees. Veel te duur, maar wel lekker
relaxed. De chauffeur geeft ons zijn telefoonnummer. Ja, dat kan ik wel
begrijpen. |
|
|
Onderweg worden we zowat ieder kwartier tegenhouden door zingende kinderen die geld willen hebben. Ze zingen liedjes over Nepal vanwege het Tihar-dewali festival. Een van die liedjes (piri piri) herkennen we. Daar hebben we net een ceedee van gekocht.. Na de 4rde keer weten we het wel en dreigen we met de woorden "maile itche China". Zoiets als "geen intresse, nu opzouten". Tot onze verbazing halen we met pijn en moeite ons eindtraject Tolka (eerst naar 2100, dan terug naar 1700). We pakken het eerste guesthouse en ploffen neer, Douchen moeten we met een emmer heet water doen, want ze hebben hier geen sunshower... Meer dan een noodlesoupje en een gedeelde springroll gaat er vanavond niet in. 7 uur is het licht bij ons uit. Bij de familie waar we slapen gaan de lichtjes juist aan. Vanwege het tihar plaatst de eigenaar overal kaarsjes op en rond zijn huis. Hij is blij want zijn 2 zonen en dochter, die allemaal in de stad studeren, zijn bij hen gekomen om dit familiefeest bij hen te vieren. Moeders ziet er uit als 50 jaar, ze is echter pas 40. |
||
|
|
|
|
|
dag 2 - 26.10.2003 Tolka via New Bridge (1340) naar Jhinu Danda (1780) Het plan is om een korte dag te lopen zodat we onze lichamen een
beetje rust kunnen geven. We krijgen haast geen eten naar binnen. We
weten tijdens het lopen niet waar we de energie vandaan kunnen
halen. Het lopen lijkt niet op te schieten en het is heel
frusterend om omhoog te moeten klauteren en dat na een uur het pad
weer naar beneden gaat ( = Nepali flat). Soms voelen we ons een
jojo. Door vaak te stoppen en veel thee met suiker te drinken hopen we
meer energie te krijgen. |
|
|
We trekken verder naar Jhinudanda. De man gaat daar vanavond ook naar toe om het festival bij zijn zus te kunnen vieren. Hij vraagt ons te slapen bij het Tibet guesthouse, en legt gelijk uit waar dat hotel zich bevind. Uiteraard is dit van zijn zus. We gaan weer op pad en al snel staan we voor de keuze; Linksaf of Rechtsaf een paadje af te gaan. Het rechterpad lijkt iets groter waardoor de keuze snel gemaakt is. Na 5 minuten komen we een stelletje tegen die al anderhalf uur voor joker heeft gewandeld. Ze lopen met ons mee terug naar het kruispunt, en we gaan het andere paadje af richting de Modi khola rivier. Natuurlijk! we moeten het water over.... Na een bruggetje van 3 boomstammen breed kan de etappe van opnieuw stijgen beginnen. Ruim 400 meter moeten we stijl omhoog.. Na anderhalf uur willen we even alleen maar zitten en een koppie thee. Al snel zien we een tafel met stoelen staan en bestellen thee. De vrouw wijst wat en lijkt geen engels te spreken. Na even rond gekeken te hebben komen we erachter dat we bij iemand in de achtertuin zitten. We kijken verder het wandeltraject af en zien dat we nu nog ongeveer 1 uur moeten lopen. Eerst weer een heel eind naar beneden om de volgende rivier over te kunnen steken en daarna weer omhoog om het volgende dorp te bereiken.. Hier zijn gelukkig wel lodges te vinden en we kloppen aan bij het Tibet guesthouse. Een vriendelijke vrouw verzorgt ons goed. Als we de foto van het badderende kind laten zien blijkt het háár zoontje te zijn. Trots dat ze is.. We slapen vroeg en besluiten lang te slapen en morgen maar een uur of 2 te lopen.. Eens kijken of dat gaat lukken. |
|
|
|
|
|
Dag 3, 27.10.2003 - Jhinudanda naar Chomrong. Vandaag een vrij relaxte dag. We klimmen in 2 uur naar boven en zoeken een mooi guesthouse uit. Chomrong is vergleken met de overige gehuchten een groter dorp met vele guesthouses. Het heeft vannacht flink geregend, we zijn ook pas om 10.15 uur gaan lopen. De rest van de middag besteden we uit lekker in het zonnetje zitten, lezen en een beetje slapen. Tegen 4 -5 uur s'middags loopt ook dit guesthouse vol met trekkers die voornamelijk weer op de terugweg zijn. We zien een Canadese gehandicapte vrouw die zich laat dragen in zo'n typische nepalees mandje. We maken kennis met een jong stel uit San Fransisco. Ze zijn met tussenpozen op wereldreis. |
|
|
Om de maand gaan ze even naar maleisie waar ze wonen en hun kindje bij de ouders hebben achtergelaten. De jongen werkte in de usa voor Microsoft en heeft zijn baan opgezegt. Zij zijn in gezelschap van een man uit Maleisie die met zijn ouders deze klimtocht maakt (64 jaar). We krijgen zijn kaartje en de uitnodiging om eens langs te komen als we in Kuala Lumpur zijn. Het was wel lachen met deze man. Hij droeg een Suunto horloge en wist eigenlijk van geen van de functies hoe ze werkte. Ik (rob) heb hem het een en ander bij geleerd. Het enige wat tie nog miste was de temperatuur meter. 2 minuten later was tie blij en stomverbaasd die dit ook op zijn horloge zat. Zijn avond kon niet meer stuk. Gelukkig waren we vandaag vroeg en konden we genieten van de hete Solar shower...(douche). |
||
|
|
|
|
|
Dag 4 Chomrong (1890 meter) naar Bamboo (2430 meter) Het lijkt wat beter met ons te gaan. Tijdens het ontbijt zitten we in
de Dininghall te genieten van de Annapurna-south top en de macchapuchare. Het is helder
weer. Volgens de kaart vandaag tussen de 3,5 en 5 uur. Jammer is het wel
dat we eerst 350 meter omlaag moeten lopen, om ze daarna weer terug te
moeten klimmen. Als we om 1300uur denken dat het tijd wordt om te
lunchen zijn we er al bijna. Ook goed! Op deze manier blijft het leuk en
blijven we fit. Naar onze belevenis een kort dagje dus. De rest van de
middag rust. In dit gat (bamboo) staan maar 3 guesthouses. We zien 's
middags nog wat passanten trekkers die doorlopen naar Himalaya hotel.
Daarna wordt het stil... Uitgestorven...
|
|
|
|
|
|
|
Dag 5 Bamboo tot Deurali (3150 meter) We vertrekken vanuit Bamboo om 8.30 uur. We weten nogniet tot hoever we vandaag gaan lopen, want we moeten nu echt flink gaan stijgen. De natuur laat zijn mooie kanten weer zien met witte toppen, een spectaculair dal, gave watervalen en een mooi bos. Bij Himalayan hotel drinken we thee en besluiten nog even verder te lopen. Het bos wordt steeds grilliger met de grote ruige rotsblokken en de bomen die alle kanten op groeien. Ook hier komen de bamboe stengels en struiken met knalrode besjes tot zijn recht. Als we in Deurali zijn aangekomen besluiten we dat het genoeg is voor vandaag, met ruim 800 meter stijgen... |
|
|
Morgen gaan we met frisse moed naar MBC (Machhapuchare Base Camp). We
hebben nu alletwee nog geen last van de hoogte. Misschien zijn we ook
wel goed geacclimatiseerd... |
||
|
|
|
||
|
Dag 6 - Deurali tot Annapurna Base Camp Een zware dag met 920 meter klimmen. Vanaf Deurali wordt het alleen maar stijl stijgen. Soms zijn het rottige stapjes n vanaf het begin lopen we eigenlijk alleen maar in de schaduw. We lopen onszelf vrij snel warm. Toch zien we soms sneeuw rotsen op deze hoogte. De boomgrens houdt nu echt op. Eerst voelen we ons ontzettend nietig tussen hoge rotsmassieven die loodrecht omhoog staan langs ons pad. Hier lijkt geen zon te komen... We kunnen alleen voor ons, achter ons en omhoog kijken. Plots lijkt het landschap iets te veranderen. We lopen in de zon in een soort kom van bergen. Ver valt er niet te kijken. Door het slingerpad wat we volgen houden de bergen het vooruitzicht geheim. Eindelijk zien we iets blauws. Dit moeten de daken van de MBC zijn. We eten en drinken wat en nemen een lange pauze. Al snel komen er wolken die in deze kom blijven 'hangen'. Het zicht wordt minder... Het is nog vroeg en we besluiten door te lopen naar ABC! |
|
||
|
Het liefst had ik (jacky) in MBC gebleven en morgenochtend verder gegaan. We hebben nog meer 2 uur en 10 minuten geklommen maar dit einde van de trek heb ik wel zon beetje gehad.Gister is een lange dag geweest. Rob wil toch graag verder naar ABC omdat we anders morgenochtend om 5 uur moeten vertrekken om de zonsopkomst op het basecamp mee te maken. Zo vroeg opstaan lukt ons toch niet, dus gaan we verder. Na 10 minuten heb ik al spijt en loop zeer vermoeid toch door. Door de wolken is er weinig te zien, maar anders had ik door mijn vermoeidheid toch niet kunnen kijken.... Na 1 1/2 uur komen we eindelijk bij het echte eindpunt aan. We worden verwelkomt door een Nepalees die graag wat slaapplaatsen aan ons aanbied. Ik kan nog niet blij zijn, maar we voelen ons wel trots. Rond de lodges is het wit, niet van de sneeuw ( zien we nog niet), maar van de witte wolken. In Nepal is het nu om 1800uur donker. Om half 6 begint het zonnetje zijn mooie kleuren weer te geven. Als er een gaatje in de wolken valt kunnen we nog net genieten van rood gekleurd sneeuw. De Annapurna bergen zijn zeer dicht bij. Morgen hopen we meer van dit moois te kunnen zien.
|
|||
|
|||
|
|
|
|
|
sunrise macchapuchre
rob bij de annapurna |
Dag 7 Genieten op ABC Donders! 6 uur opstaan om de zonsopgang mee te maken. We hebben nu
geslapen op 4130 meter. Op het moment dat we naar buiten stappen komt de
mist op. Jammer. We zien wel de eerste zonnestralen op de
Annapurna-South (7219 meter) en de Annapurna 1 (8091 meter) komen. Vlak
daarna verdrijnen ze in de mist. Dan maar ontbijten. Na het eten hebben
we geluk, om half 9 breekt het open. De zon komt fantastisch op achter
de machhapuchare (6993) Net op dat moment maakt Rob een foto. Super! We
blijven tot 10, half 11 voor we besluiten om naar beneden te gaan. We
lopen nog 100-150 meter door naar de Annapurna-south toe. Heel
veel jaren geleden moet dit een gletser zijn geweest. We zitten bijna 1
uur aan de rand van deze gletser. Stil luisteren en kijken we naar het
grote gevaarte. De berg lijkt altijd te bewegen. We horen stenen het dal
invallen. Soms zien we het ook. Sneeuw en steen kletteren met een
geweldige snelheid en een enorme herrie het dal in. Het lijkt niet op te
houden. Het is een mooi plekje.. Bakkie Thee? Lekker...
|
|
|
|
|
|
Dag 8 Himalayan tot Chomrong We slapen errug lekker en worden laat wakker. Alles op z'n gemakkie.
Die Nederlanders die we ontmoet hebben op ABC slapen hier ook. Zij zijn
al 8-9 maanden onderweg. Australie, Nieuw-zeeland en uiteindelijk toch
een stukje Azie. Ze kunnen heel leuk vertellen wat ze zoal hebben
meegemaakt. We gaan laat op pad na een relaxed ontbijtje van... ja hoor
noodles en een pancake. |
room with a view |
|
|
In het vooruitzicht hebben we wel een flinke daling gevolgt door een
pittige stijging tot aan high Chomrong. Die stijging bestaat uit
eindeloze trappen naar boven. Onderweg loopt er nog een boer en loopt
een leraar met ons mee. Het lijkt wel of ze het niet netjes vinden ons
zomaar voorbij te lopen. Ook horen we plots wat geritsel in de bomen. We
staan stil en kijken richting de bomen. Meerdere aapjes verkennen de
bomen en slingeren heen en weer. Een mooi gezicht. Eenmaal boven kiezen we voor hotel Hinchuli. Onderweg tijdens de teastop kregen we van de broer van dit guesthouse een kaartje. Dit maakt het contact een stuk makkelijker. De douche is gloedheet. Het is hiet niet zo druk. We krijgen een echte 'room with a view'. Vanuit de kamer kijk je bij helder weer zo op de Machhapuchare. Mooi hoor!¡ Het is een lange dag vandaag. We bestellen patat en pizza. Hierna gaat al snel het licht uit.
|
||
|
|
|
|
|
Dag 9 Chomrong tot ghandruk. Deze nacht liggen we in een mountainview room. Als we om 6 uur
wakker worden van Rob's Suunto (zo trots met zijn horloge..) zien we de
Annapurna-south voorzichtig oranje en dan geel kleuren. En recht voor
ons de Machhupuchare. En dat allemaal vanuit je luie bedje. Ontbijten is
ook een waar feest. De eigenaresse heeft vers brood gebakken. Ze maakt
er toast van er doet er kaas op. Mmmm... |
|
|
|
|
|
Dag 10 Ghandruk tot Pokhara. Zodra we het stadje uitlopen wemelt het van de posters van de Maoisten (de Nepalese communistische partij). Ze streven naar verkiezingen zodat ze opnieuw het volk een betere toekomst kunnen geven. Alleen de manier waarop ze dit de laatste tijd doen spreekt niet tot ieders verbeelding. Enerzijds aanslagen in westerse gebieden, en in de klimgebieden vragen ze geld aan de toeristen.... We hebben hier een Amerikaan leren kennen in Ghandruk die even de Ama
Dablam heeft geklommen. Hij woont in Sacramento (CA) en als we in de
buurt zijn mogen we langs komen. In Ghandruk spreken we ook nog een
Poolse dame die met een vriendin en vriend op pad is. Ja, je komt nog
veel mensen tegen. |
|
|
|
De weg naar het eindpunt is nog 1000 meter naar beneden. We doen er zo'n
3,5 uur over. Aan het einde van de tocht is er eindelijk weer een
openbare weg. Nu is het de bedoeling om op een bus te wachten. Maar daar
hebben we eigenlijk geen zin in en gaan op zoek naar een taxi. We zitten
45 kilometer van Pokhara dus dat zal wel prijzig worden. We vinden
iemand die ons voor 500 rupies wel mee wil nemen. Als we in de taxi
zitten zegt de chauffeur tegen ons "Zeg maar dat ik besteld ben,
want we moeten nog door een rij!" Dan begrijpen we het, hij piept
voor! Om de hoek staan er pakweg 30 taxi's te wachten op klanten. De
mannen zijn niet blij en staan op straat en blokkeren de weg. Onze taxi
weet erdoor te glippen en rijdt daarna als een idioot de bergen in. We
begrijpen niet waarom hij zo hard rijdt, maar na 10 minuten wel! We
worden klem gereden door een andere taxi met 3 chauffeurs erin. Ze zijn
woedend! Onze chauffeur moet zijn sleutels afgeven en wij moeten
overstappen in de taxi die vooraan in de rij stond. De 2 andere mannen
gaan lopend terug. Taxi oorlog in Amsterdam, ze kunnen er hier ook wat
van... In Pokhara zoeken we hetzelfde guesthouse op. We krijgen een mooie kamer (400 rupies + tax) en tot onze opluchting hebben ze onze telefoon ook nog. (die waren we bij vertrek vergeten..) |
||
Achtergrond informatie :
|
|
