
|
|
|
dag 1 - Van Kathmandu naar Dhunche
6 oktober 2003
|
We staan vroeg op en nemen een taxi naar het busstation ( a 90
rupees per taxi.) Het is een chaos op het station. Met een beetje hulp van
de locale medewerker vinden wij snel "onze" bus. De rit
naar Dhunche doen we met een locale bus. De verwachting is dat tie zo'n 9,5
uur duurt. Al gauw voelen we ons als een varken in een veewagen. Vol is
vol ? Nee hoor, er kan nog meer bij. Er zitten zelfs mensen op het dak.
|
|

vol is vol ???
|
We reizen van half 8 smorgens tot half 7 s' avonds voor 135 rupees
p/p. Ongeveer 1,50 euro. Dat moet je in Europa eens
proberen.
|

weg is weg
|
|
10 kilometer voor het einde moeten we ineens uitstappen. We zitten dan al
hoog in de bergen. Wat blijkt ? De weg is weg....... Aardverschuivingen
door overvloedige regenval hebben grote stukken van de weg verwoest. Dat
betekend een uurtje lopen. Daarna proppen we onszelf weer in de bus. Na 10
minuten mogen we er weer uit. We passeren de grens van het National Park
"Lantang". Toegang 1000 rupees per persoon.
Eenmaal in Dhunche is het niet moeilijk een hotelletje te vinden. Ze
staan je namelijk op te wachten.
Kamerprijs: 100 rupees ( 1,20 euro) per nacht.... En het wordt nog
erger....
|
|
|
|
Dag 2 - Dhunche naar Syabru ( van 1860 naar 2210 meter )
7 oktober 2003
|
Onderweg lopen we gelukkig meer in de schaduw dan in de zon. Als je klimt
heb je het al gauw warm. De kaart geeft 5 uur lopen aan. We zijn benieuwd
of we dat ook halen. Op 1,5 uur volgt een kruising. Ja hoor, we moeten
stijl omhoog.... Tot aan Brabal. Hier gaan we lunchen in het zonnetje met
natuurlijk een fantastisch uitzicht. ( Lunch 375,-- zon 4 euro). Na
de lunch in 1,5 uur naar Syabru, onze eindbestemming.
|
|

uitzichten onderweg
|
Deze keer hebben we een gratis kamer met warme douche. Het diner nuttigen
we op het terras met mountainview.
Totale kosten van deze nacht, diner en ontbijt de volgende
ochtend 1100 rupees ( 12 euro samen !)
|
|
|
|
Dag 3 - van Syabru tot Lamahotel ( van 2210 naar 2340 meter ) 7 uur
onderweg.
(8 oktober 2003)
|
|
|
We lijken wel een stelletje onderzoekers. We lopen dwars
door een tropisch regenwoud vol met rare geluiden. Dan weer 100 meter
omhoog of meer, dan weer omlaag en al die tijd lopen we langs de rivier.
Soms via een wankelbruggetje moeten we over een waterval. |
Vandaag lopen we naar het gehucht Lamahotel. Van half 8
tot 15.00 uur. Na de pauze gaat het eigenlijk alleen maar omhoog. We
krijgen het allebei best moeilijk en het tempo gaat omlaag. Arthur en
Carolien zijn hier al aan gewend en gaan lekker hun eigen tempo. Op deze
manier kunnen wij wat meer stops nemen. Hier zien we ook grijze langstaart
aapjes in het wild. Eten bestellen in een Berg
guesthouse is wel lachen. Bestel je het om 7 uur, dan staat het 6 uur op
tafel. Lunch aan de rivier voor 390 samen.
De totale kosten van overnachting, dinner en ontbijt : 1110 Rupees
|
|
|
|
Dag 4 - van Lamahotel naar Lantang (2340 naar 3330 meter)
(9 oktober 2003)
|
Voor deze dag staat een pittige stijging op het programma. Kwart voor 8
gaan we op pad. Vrijwel direkt moeten we omhoog. Dit is best pittig. Na
1.5 uur zijn we toe aan een bakkie thee. (a 25 cent). De C&A tjes lopen
sneller en zijn al vooruit. Bij de 2de stop staan ze ons op te wachten. We
hebben een rare kaart bij ons. Soms doen we de exacte route veel korter
dan aangegeven. Soms zijn we sneller. We besluiten door te lopen naar
Lantang. Als we pakweg na 1 uur aankomen zijn we hier van plan te lunchen.
Misschien kunnen we wel direkt door naar de eindbestemming Kanjin
Gompa.
|
|

|
Halverwege de trek naar Lantang blijkt dit een illusie. We hebben zoveel
geklommen vandaag dat jacky er doorheen zit. En het begint ook nog te
miezeren. Op deze routes komen we regelmatig vele dragers tegen. Er
zijn immers geen wegen meer. Meestal dragen ze voorraden voor de
guesthouses naar boven. We zien ook de camping trek voorbij komen,
compleet met tenten, tafels en stoelen voor de verwende campeerder. Jacky
is erg blij als we in Lantang aankomen. Caroline en Arthur hebben alvast
een mooi guesthouse gevonden, zelfs met warm water. Als lunch nemen we 2
flinke mixed pasta's met veel thee en suiker. Eindelijk even rust. Voor
vandaag blijven we hier.
Totale rekening, overnachting, dinner en ontbijt : 1510 rupees ( ong 16
euro)
|
|
|
|
|
|
(jacky) ... De 2de dag dat het
bewolkt is. 1000 meter stijgen is me zwaar bevallen. Na 5 uur
komen we eindelijk aan in Lantang. De laatste meters loop ik te
slingeren van vermoeidheid, en ben ik blij dat ik niet verder hoef. Het
is half 1 , dus we hebben nog de hele middag. Door de dikke mist die
onze kant op trekt zitten we al zeer snel binnen. Op 3330 meter
zonder zon is het flink koud. De kachel wordt voor ons opgestookt en al
snel zitten we met z'n viertjes rond het vuur te lezen en schrijven. Het
valt me op dat op de hele LanTang trek we zelf onze rekeningen moeten
bij houden. Er is 1 groot boek die je krijgt bij de menukaart. En
schrijven maar. De meeste mensen van de guesthouses kunnen geen engels
lezen, wel een beetje praten. |
|
Het slapen is overal gratis in alle guesthouses. Niet te geloven, waar
zouden ze van moeten leven zou je zeggen. Het douchen is ook gratis. Als
de zon heeft geschenen is er eigenlijk overal bloedheet water 's
avonds. Sommige guesthouses stoken de tank met water op als het een
bewolkte dag is geweest. Gisteren was dat er niet, en konden we
onder een koude douche. Maar na een dag flink werken en zweten zijn
we zeer blij met een beetje water.
Ze verkopen in de lodges/guesthouses
zelfgemaakte spullen zoals bv. een hele lange zelfgemaakte sjaal die
heel smal is. Die dragen ze enkele keren om hun middel om hun rok
vast te zetten. Meestal zit er om hun rok of jurk nog een in
regenboog gekleurde zitlap. Deze is zeer dik van stof in de meest
felle kleuren.
De mensen hier dragen een rugzak met hun
hoofd. Er gaat een brede band op het voorhoofd en er worden het
liefst zoveel mogelijk spullen aan vast gebonden wat ze uiteindelijk
op hun rug laten rusten. Zo huren veel wandelaars dragers in die hun
spullen voor hun uitdragen zodat ze zelf alleen met een dagrugzakje
hoeven te lopen. Sommige vrouwen die we tegen komen zien we ook met
een rechthoekige mand op hun rug lopen waar een baby in ligt te
slapen. Meestal word de baby dan gedragen door de zus.
|
|
|
|
|
|
Dag 5 - Langtang naar Kyanjin Gompo (van 3330 naar 3730 meter )
(10 oktober 2003)
|
Vroeg op, want we moeten tussen 9 en 10 uur in Gompo zijn vanwege een
festival. Er schijnt een hoge Lama in het dorp te zijn die alle mensen
gaat zegenen. (misschien ook ons wel)....
Jacky heeft het moeilijk. Ze weet dat ze het hoogtepunt nadert.
Gelukkig is ze zo sterk dat ze het volhoud. De C&A tjes zijn vooruit
gelopen en staan ons bij het eindpunt weer op te wachten. ( lief he). De
eigenaar van het laatste hotel is met Caroline en Arthur meegelopen om ons
in het volgende "hotel" bij zijn familie onder te brengen.
We blijken nog op tijd te zijn voor de ceremonie. Jacky is moe en gaat
relaxen in de zon. Ik ga met Arthur en Caroline naar het
"klooster". Uiteindelijk worden ook wij door de Lama
gezegend en ontvangen een touwtje en wat te eten.
|
|

bijna bij het einddoel
|
Na de lunch besluiten we om nog een echte top te beklimmen. We doen er zon
2,5 uur over om bovente komen. Waanzinnig... mijn eerste top van 4300
meter. Uiteindelijk begonnen vanaf 1600 meter. Het uitzicht is geweldig.
S'avonds zo vlak voor het eten, nodigt onze gastheer ons uit om het
slotfeest van het festival mee te maken. De lama zit in het midden van een
grote kring. De mannen en vrouwen staan er in een grote cirkel omheen en
dansen en zingen om de beurten. Ze bestuiven elkaar met Tsampabloem, (voor
een goede toekomst) Het is net als in Belgie (daar doen ze dit met
houtskool tijdens het eind van het seizoen)
De C&Atjes gaan morgen nog een hele hoge berg beklimmen (de Cherko
Ri van 4984 meter !) Wij gaan morgen op de terugtocht.
Dit hotel : overnachting, lunch, dinner en ontbijt : 1690 rupees ( 18
euro)
|
|
|
|
dag 6 - van Gompa direkt naar Lamahotel ( van 3730 naar 2340)
(11 oktober 2003 )
|

koken op zelfgemaakte oventjes
|
|
Het is erg koud geweest vannacht. Overal om ons heen
zien we bevroren plasjes en ijs liggen. Direkt na het ontbijt, de zon
moet nog echt op komen, staan we klaar om weg te gaan. Dan komt
ineens de eigenaar met 2 lemonthee aanzetten. Van het huis zegt tie.....
De C&A tjes zijn om half 7 op pad gegaan voor een klim van minimaal
5 uur omhoog. We kunnen elkaar nog net succes wensen. We
gaan op pad. Binnen 1,5 uur zijn we bij de plek waar we de vorige keer
hebben geslapen. Dat gaat een stuk sneller, naar beneden. Afdalen is ook
best pittig. Je moet jezelf constant tegenhouden en het is een aanslag
op je knieën en kuitspieren. |
Wel prettig is dat het voor de 2de dag alweer schitterend helder weer
is. We zien veel heldere toppen met sneeuw. (Lunch = 300 rupees). Uiteindelijk
bereiken we lamahotel en zoeken hetzelfde guesthouse op waar we 2 dagen
geleden ook waren. Dit was tenslotte goed eten. Ze koken hier op
zelfgemaakte kleiovens met bovenop een gat voor de pannen, en aan de
zijkant een gat om het hout in te stoppen. De douche is gloeiend heet. We
spoelen ook onder de douche onze t-shirts want ze stinken nog erger dan
een Yak. Eten besteld om half 6, ben benieuwd of het deze keer op tijd
komt. Je gelooft het niet, maar we liggen om pakweg 7 uur op bed!
|
|
|
|
dag 7 - Van Lamahotel naar Syabru bensi (2340 naar 1460
meter)
(12 oktober 2003 )
|
Eigenlijk realiseren we het onderweg pas... Als we een
uurtje onderweg zijn. Als we de kaart nog eens goed bestuderen
kunnen we op een andere manier (lees relaxer) terug lopen naar Syabru
bensi. Dit komt omdat er 3 dorpjes zijn die dezelfde naam hebben. 2 liggen
in het dal, 1 ligt er bovenin. We kiezen voor de route naar het dal, daar
blijkt ook de bus naar Kathmandu te komen. In gedachten hadden we nog 2
zware beklimmingen voor de boeg. Dit is een prettige verassing voor jacky.
We vinden snel een leuk hotel (potala). Dit hadden we onderweg al van een
paar passerende Fransen gehoord. Zo gaat dat in de bergen. Als je iemand
tegenkomt wissel je de goede guesthouse ervaringen uit.
|
|
l
balkon with view |
Heerlijk, na 6 uren te hebben afgedaald kunnen we weer
lekker douchen. Daarna is de eigenaar zo vriendelijk om met mij (rob) mee
te lopen de buskaartjes te regelen. Het buskantoor blijkt een klein
houten hokje waar je een zitplaats kunt reserveren voor de bus van de
volgende dag. Gelukkig hebben we 2 zitplaatsen. De bus vertrekt om 7
uur. (370 rupees)
De trek had wat ons betreft niet langer hoeven duren. Rob
voelt zijn knie en we voelen beiden onze kuitspieren die zo dik zijn als
kanonskogels.
De rest van de middag relaxen we in de volle zon op het
prive balkon van het hotel ( met een mooi uitzicht)
Einde Trek....Nu nog een helse busrit naar Kathmandu
|
|
|
|
dag 8 - Terug naar Kathmandu met de bus (13 oktober 2003 )
Het reizen met een locale bus een een apart verhaal (12 uur
bussen)
|
|
|
Heb je ooit eens in een volle bus gezeten?? Hier in Nepal betekent
"VOL... Is niet Vol!" hihi.
Moet je je eens voorstellen dat in NL de bus echt op alle stoelen vol zitten, dan de gangpad nog ... En dan bedoel ik ook echt vol he! Zo een 30 a 35 man in het gangpad face to face tegen elkaar aan, hangend over de zitplaatsen omdat er eigenlijk geen plek meer is. De deur is altijd open, zodat er nog een man of 3 uit kunnen hangen... En als er iemand
over moet geven dat dat ook zo naar buiten kan. De buschauffeur heeft geen ruimte om normaal te sturen, want daar zitten of staan ook mensen. Nu zit de bus dus ECHT vol... zou je denken! |
|
Boven op de bus zit een roofrack. Van voor tot achter op de bus. Ook daar zitten mensen die nog met de bus mee willen! Zo af en toe als je op een 'normale' stoel in de bus zit, en je je raampje
open hebt komen er een paar benen voorbij... Waarschijnlijk ziet een Nepalees nog een plekje op het dak waar net zijn billen wel tussen kunnen...
Als de bus in een nieuw dorpje arriveerd moeten er mensen uit, maar komen er ook weer mensen bij. Iedereen in de bus die er niet uit hoeft, gaat er ook niet uit maar gaat ook niet opzij. Je ziet dus maar hoe je die bus verlaat of er juist weer in gaat... Het gekke is dat niemand je plaats in zal pikken, ook al moet iedereen de bus uit en weer in!(Militaire
controles vanwege de Maoisten). Maar ook niemand die in het gangpad staat wacht tot alle zitplaatsen gevuld zijn! We moesten dus wringen
trekken en duwen
voor we met de grote zware rugzak op onze plekken zitten! Echt heel grappig! En er
is niemand die boos is ofzo, het is gewoon zo, je moet erdoor je ziet maar hoe, maar alles is goed... Zo zijn we ook een keertje door het raam naar binnen gegaan! Dat is niet eens raar, want eigenlijk doen meerdere mensen dat! Het
feit dat je 12 uur in die lokale bus moet zitten om 50 kilometer af te leggen is een iets minder leuk idee... Door de bergen en super vaak stoppen! In Nl op de snelweg rij je ongeveer 100 kilometers per uur en hier 50 in 12 uur! Als je eindelijk de bus uit mag ben je echt gesloopt! hihi
Door al die bochten die je in de bergen maakt worden al die Napalezen een beetje misselijk... De heenweg ging er in 1 uur 4 mensen over hun nek! BAH! Toen bedacht
de buschauffeur maar om wat plastic zakjes uit te delen... De terugweg gingen er 2 mensen op het dak over geven! Gelukkig was het 's avonds en had iedereen het raampje dicht, de ramen zaten namelijk helemaal onder! JAKKKIE!!!
|
|
Aankomst kathmandu
Ben je 12 uur met een bus onderweg, heb je honger en wil
je naar je kamer.... Denk nu niet dat onze reservering voor ons hotel
heeft geholpen. Bij aankomst is het hotel gewoon VOL! Het
moet gezegd, ze hebben ons wel snel geholpen met een kamertje om de
hoek....
Zo gaat dat in Nepal.
|
Achtergrond informatie :
-
Lang Tang
Area
-
Vanwege de Maoistische onrust zijn er veel militaire
controle posten, waarbij de hele bus leeg moet. (4 x gehad)
-
Eenmaal in de bergen nauwelijks verkeer.
|
|
|
|